J'aime tout le monde.

วันศุกร์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2550

โรคงอน



"โรคงอน" เป็นโรคระบาดที่ร้ายแรง
ติดต่ออย่างรวดเร็วขยายตัวเป็นวงกว้างในแนวราบ
ยังไม่พบวัคซีนหรือยารักษา
ผู้ป่วยมีอาการ “หน้างอ”
และบางรายที่อาหารหนักจะมีอาการหน้าดำ
แทรกซ้อนด้วย หูแข็ง
ฟังอะไร ขัดหูขัดใจไปหมด
ตาขวาง น้ำลายไหลเล็กน้อยพองาม (... จริงอ่ะ)
ยังไม่พบหลักฐานที่แน่นอน ว่าผู้ใดนำเชื้อมาปล่อย
โรคนี้ส่งผลให้อุณหภูมิร่างกายสูง มือไม้สั่น
ผู้ป่วยที่อาการหนักอาจถึงขั้นชักดิ้นชักงอ
การปฐมพยาบาลเบื้องต้น
ควรสังเกตอาการผู้ป่วย
ว่างอนอยู่ในระดับไหน
ถ้างอนน้อยๆ ให้รีบง้อ
ผู้พบเห็นทั่วไปควรเอาใจใส่ต่อผู้ที่ติดเชื้อในระยะเริ่มแรก
จะทำให้อาการไม่ลุกลาม และสามารถรักษาหายได้
สำหรับผู้ป่วยที่อาการหนัก
ผู้ง้อ ควรได้รับการฝึกสอนและเป็นผู้ชำนาญการง้อเป็นพิเศษ
เพราะผู้ป่วยจิตใจอ่อนแอ เปราะบางแตกหักง่าย
ต้องการความเอาใจใส่
หลังได้รับการรักษาผู้ป่วยที่หายแล้ว
ยังสามารถอาการกำเริบได้ทุกเวลา
ผู้ใกล้ชิดต้องให้ความรักและความเข้าใจ
หากความรักและความเข้าใจลดน้อยลงเมื่อไหร่ อาการงอนจะกำเริบ
หมายเหตุ
พบมากในกลุ่มคนที่มีความสวย และความน่ารัก
สำหรับผู้ไม่สวยและไม่น่ารัก
จะเรียกอาการเดียวกันนี้ว่า น่าเบื่อ น่ารำคาญ
จะปล่อยไปตามยถากรรม ( กำ เจง ๆ )
ไม่มีการปฐมพยาบาลใดๆ ทั้งสิ้น

วันพุธที่ 29 สิงหาคม พ.ศ. 2550

วันอังคารที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2550

"สอบเส็ดแว้ว!!"

เย้ดีใจที่สุดเลยที่สอบกลางภาคเส็ดแล้ว แต่ส่วนใหญ่เราจะได้ทำมากกว่าทำได้อ่ะนะ แต่ก้อต้องรอลุ้นคะแนนอีกว่าจะผ่านป่าว ก้อให้ให้ผ่านหล่ะกัน แล้วเพื่อนๆหล่ะทำกันได้ป่าว ข้อสอบเนี่ยยากกันทั้งนั้นเลย ยิ่งเรียนสูงก้อยิ่งยากอย่างเนี่ยและ สอบเส็ดออกมาจากห้อองสอบที่ไรตื่อทุกทีเลย งงๆอ่ะ ในกลุ่มกะว่าสอบเส็ดจะไปกินขนมที่มอ มอ ซักหน่อย แต่ไม่มีคนเลี้ยงอ่ะ (ว่าง่ายๆไม่มีตังค์) เลยไม่ได้ไป อิอิ..