ความหมายของ "ซานตาครอส" กับวันคริสต์มาส

ซานตาคลอส เป็นจุดเด่นหรือสัญลักษณ์ ที่เด็กและผู้คนนิยมมากที่สุด ในเทศกาลคริสต์มาส

แต่แท้ที่จริงแล้ว ซานตาคลอส แทบจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเทศกาลนี้เลย ชื่อซานตาคลอส มาจากชื่อนักบุญนิโคลาส ซึ่งเป็นนักบุญที่ชาวฮอลแลนด์นับถือ เป็นนักบุญองค์อุปถัมภ์ของเด็กๆ นักบุญองค์นี้ เป็นสังฆราชของไมรา (อยู่ในประเทศตุรกี ปัจจุบัน) มีชีวิตอยู่ราวศตวรรษที่ 4 เมื่อชาวฮอลแลนด์กลุ่มหนึ่ง อพยพไปอยู่ในสหรัฐ ก็ยังรักษาประเพณีนี้ไว้ คือ ฉลองนักบุญนิโคลาส ในวันที่ 6 ธันวาคม ซึ่งหมายถึง นักบุญนี้จะมาเยี่ยมเด็กๆ และเอาของขวัญมาให้ เด็กอื่นๆ ที่ไม่ใช่ลูกหลานของชาวฮอลแลนด์ ที่อพยพมา ก็รู้สึกอยากมีส่วนร่วมในประเพณีแบบนี้บ้าง เพื่อรับของขวัญ ประเพณีนี้ จึงเริ่มเป็นที่รู้จัก และแพร่หลายไปในอเมริกา

โดยมีการเปลี่ยนแปลง บางอย่างคือ

ชื่อนักบุญนิโคลาส ก็เปลี่ยนเป็นซานตาคลอส และแทนที่จะเป็นสังฆราช ซึ่งเป็นนักบุญ องค์นั้น ก็กลายเป็นชายแก่ที่อ้วน ใส่ชุดสีแดง อาศัยอยู่ที่ขั้วโลกเหนือ มีเลื่อนเป็นพาหนะ มีกวาง เรนเดียร์ลาก และจะมาเยี่ยมเด็กทุกคนในโลกนี้ ในโอกาสคริสต์มาส โดยลงมาทางปล่องไฟ ของบ้าน เพื่อเอาของขวัญมาให้เด็กเหล่านั้น อันที่จริง ซานตาคลอสเป็นรูปแบบที่น่ารัก เหมาะสำหรับเป็นนิยายให้เด็กๆ เชื่อ แต่อาจจะทำให้คนทั่วไปหันมาสนใจ ให้ความสำคัญในตัวนิยายนี้ แทนการบังเกิดของพระเยซูเจ้า ซึ่งเป็นจุดศูนย์กลางของเทศกาลคริสต์มาสนี้

วิธีรักษาโรคงอน

การงอนเป็นโรคระบาดชนิดหนึ่งที่บางทีดูร้ายแรง

บางทีดูน่าเต๊ะก้นมากๆ บางทีน่าจะปล่อยให้งอนไปอย่างนั้นแหละ

มันก็ขึ้นอยู่กับเรื่องที่เอามางอนว่ามีสาระมั้ย

ติดต่ออย่างรวดเร็วยังไม่พบวัคซีนรักษา

ผู้ป่วยมีอาการหน้างอ ถามอะไรก็ไม่ตอบ

ไม่พูดด้วยกับคนที่งอนอยู่ แต่จะพูดฝากเพื่อนอีกคนไปบอก

และยังไม่พบหลักฐานที่แน่นอนว่าผู้ใดเป็นผู้นำเชื้อมา

การปฐมพบาบาลเบื้องต้น

ผู้ง้อควรรู้จักนิสัยโดยส่วยตัวของผู้งอนโดยละเอียด

เพราะถ้าพูดไม่ดีหรือไม่เข้าหูผู้งอน

ผู้ใกล้ชิดต้องให้ความรักและความเข้าใจ

หากความรักและความเข้าใจลดน้อยลงอาการอาจกำเริบได้

หมายเหตุ

โรคนี้พบมากในกลุ่มคนหน้าตาดี สวยและมีความน่ารัก

บางทีถ้าเพื่อนๆเห็นอาการนี้บ่อยๆ

เพื่อนๆจะเรียกอาการเดียวกันนี้ว่า น่าเบื่อ น่ารำคาญ

เพื่อนจะปล่อยไปตามยถากรรมไม่มีการปฐมพยาบาล

หรือไม่มีการทำอะไรมั้งสิ้น จนกว่าอาการจะหายหรือตายไปเองค่ะ

Pétanque

La pétanque est un jeu de boules dérivé du jeu provençal. C'est le sixième sport en France par le nombre de licenciés — 367 247 joueurs recensés ; il existe de nombreuses fédérations nationales affiliés à la fédération internationale : 567 283 licenciés répartis dans 70 pays au 31.12.2006, de l'Algérie au Vietnam. À ces chiffres, il convient de rajouter les pratiquants occasionnels, en vacances notamment, c'est-à-dire plusieurs millions d'amateurs.

C'est un sport principalement masculin (seulement 14 % des licenciés sont des femmes en France). Néanmoins, c'est l'un des rares sports où des compétitions mixtes sont organisées.

Historique

Le jeu de boules est aussi ancien que la civilisation des loisirs, passant d'Égypte en Grèce et aurait été introduit en Gaule par les romains. Les boules ont d'abord été en argile, en pierre, puis en bois et enfin en acier. Mais, après les « bouleurs » du Moyen âge, l'âge d'or des boules en tous genres fut certainement la Renaissance où la noblesse s'empare du jeu au même titre que le bilboquet et le jeu de paume (qui deviendra le tennis). Pour des raisons obscures, il semblerait que le jeu de boules ait été interdit au peuple de 1629 à la Révolution.

En 1850, la première société officielle, « le Clos Jouve », fut fondée dans la région de Lyon puis, en 1906, la Fédération lyonnaise et régionale ouvre la voie en 1933 à la Fédération nationale des boules qui deviendra Fédération française de boules en 1942. Bien que regroupant nombre de jeux de boules (« boule des berges », « boule en bois », « jeu provençal »), la FFB fut dominée par le jeu de boule lyonnaise (128 000 joueurs en 1945), jusqu'au début du XXe siècle.

Au XIXe siècle, alors que chaque région, ou presque, introduit une variante d'usage, les Méridionaux se passionnent pour la longue ou jeu provençal avec des règles simplifiées, le libre choix du terrain, mais où les tireurs font trois pas de course pour prendre leur élan. C'est ce jeu élégant et acrobatique que Marcel Pagnol décrit dans ses souvenirs d'enfance (Le temps des amours) et qui fut intégré dans le film Le château de ma mère.

En 1904, un alsacien du nom de Félix Rofritsch entreprit la fabrication des premières "boules cloutées" (en bois recouvert d'une carapace de métal, formée de clous) dans son atelier de la rue des Fabres, à Marseille, sous le label de "La Boule Bleue".

Le jeu provençal donnera naissance en 1907 à la pétanque, lors de la partie historique à La Ciotat où un champion de jeu provençal, Jules Hugues dit « le Noir », ne pouvant plus jouer à son jeu préféré à cause de ses rhumatismes, s’est mis un jour, à tracer un rond, envoyer le but à 5-6 m, et, les « pieds tanqués », à jouer ses boules pour se rapprocher du cochonnet. Ceci se passait sur le terrain de boules d’un café "La boule étoilée" [terrain baptisé ainsi en clin d'œil aux boules cloutées de l'époque] dont les propriétaires s'appelaient Ernest et Joseph Pitiot. Les deux frères comprirent vite l'intérêt de ce sport, notamment Ernest qui s'appliqua à en finaliser les règles.

La pétanque était née !

Il faudra néanmoins attendre le premier concours officiel à La Ciotat en 1910 pour que le mot soit officialisé. Le terme vient des mots de l'occitan provençal pè "pied" et tanca "pieu", donnant en français régional l'expression "jouer à pétanque" ou encore "pieds tanqués", c’est-à-dire avec les pieds joints et ancrés sur le sol, par opposition au jeu provençal où le joueur peut prendre de l'élan.

Les innovations sont les suivantes :
On joue sur un terrain plus court ;
le joueur lance sa boule sans élan ;
les pieds joints, à partir d'un cercle tracé au sol.
Ainsi, une idée généreuse et humanitaire (on songe aux paralympiques !), allait faire le tour du monde, même si son succès est probablement lié à la simplicité des règles.

La première boule en acier aurait été fabriquée en 1927 à Saint-Bonnet-le-Château, qui abrite à présent le Musée international pétanque et boules. La même année, les règles de la pétanque furent codifiées, mais ce n'est qu'en 1930 que les traditionnelles boules en bois cloutées furent remplacées par celles en acier. C'est à Jean Blanc que l'on doit cette évolution, et la marque J.B. existe toujours. En 1955, apparaissent également les premières boules Obut, bien connues.

La Fédération française de pétanque et de jeu provençal (FFPJP) voit le jour le 31 juillet 1945 quand, forte de ses 10 000 membres, elle peut enfin quitter la section provençale de la FFB. Quant à la Fédération internationale, elle fut fondée le 8 mars 1958 à Marseille, même si c'est en Belgique, à Spa, que ses premières bases furent jetées, un an plus tôt.

ไปศิลปากร!!

วันนี้ที่โรงเรียนพานักเรียนสายการเรียนอังกฤษ-ฝรั่งเศสไปศิลปากร

ได้ไปดูการแข่งขันตอบปัญหาเก่งๆกันทั้งเลย

พูดบทกวีนิพนธ์จำกันเก่งจังเยอะๆทั้งนั้น

แล้วก็ออกมาซ้อมเปตองกันที่เค้าตั้งตลาดนัดวันพุธอ่ะ

มีอาจารย์และบุคลากรที่ศิลปากรเล่นอยู่ด้วย

เลยให้เค้าช่วยสอนให้คนที่สอนให้เปนถึงอาจารย์สอนเปตองของสาธิตทับแก้วเลย

สุดยอดจิงๆ ที่พวกเราได้ซ้อมกันเค้า เกมนึงเล่นเอาเหนื่อยกันทีเดียว

เล่นเส็ดก็มาเชียร์เพื่อนๆแข่งร้องเพลง

ร้องเพราะกันทุกโรงเรียนเลย ถึงไม่ได้รางวัลแต่ก็ร้องกันเพราะนะจ้ะ..>o<..

Kangourou

Le kangourou est un marsupial de la famille soit de celle des macropodidés soit de celle des sthenurinés.

Au sens strict, le nom kangourou désigne l'un des membres des quatre plus grandes espèces vivantes: le kangourou roux, le kangourou géant, le kangourou gris et le kangourou antilope.

Au sens large, on y rassemble les 63 plus grandes espèces vivantes de la famille des macropodidés en plus des espèces précédentes, on y ajoute les wallaroos, les wallabys, les kangourous arboricoles, les pademelons et le quokka.

On les trouve exclusivement en Australie (sur le continent et en Tasmanie), ainsi qu'en Nouvelle-Guinée pour les kangourous arboricoles.

Le nom de kangourou dérive du nom «gangurru», signifiant selon la légende, "Je ne te comprends pas" dans la langue aborigène Guugu yimidhirr alors que le naturaliste Sir Joseph Banks du His Majesty's Bark Endeavour commandé par le capitaine James Cook, désignait un kangourou gris à son interlocuteur autochtone, transcrit en «kangooroo» ou «kanguru» en 1770.

La naissance du Kangourou

A la naissance les jeunes sont très petits, ils ne mesurent pas plus de 1 cm. Pour l'aider à se rendre jusqu' à la poche abdominale, sa maman lui fait un chemin avec sa salive. Le petit reste dans la poche jusqu'à ce qu'il soit capable de se nourrir seul. La poche marsupiale s'ouvre vers l'avant.

Alimentation du kangourou

La plupart des kangourous sont herbivore, mais très peu d'entre eux sont aussi insectivores.

Apparence

Les kangourous roux sont les plus représentés et les plus connus, le mâle peut mesurer 1.8 m (la femelle 1.1 m) avec une longueur de queue de 1 m; le mâle peut peser 85 kg (la femelle 35 kg). Ils vivent en bande et les mâles arborent une belle couleur rousse.

Ils sont caractérisés par une grande taille des membres postérieurs (d'où le nom de la famille), qui sont très adaptés au saut et par une poche abdominale (ou poche marsupiale) qui abrite le petit du kangourou. La queue est grande et puissante, elle sert de balancier pendant les sauts et l'animal s'y appuie (comme un « siège ») au repos.

Comme leur population a fortement augmenté depuis l'arrivée des Européens, la chasse industrielle est bien organisée. La viande est maigre et assez goûteuse.

Animal emblématique de l'Australie, le grand kangourou y est plus populaire en ville que dans les campagnes. En effet, extraordinairement adapté aux conditions de vie extrêmes du bush australien, capable de supporter en période de sècheresse des températures de plus de 40°C, ce marsupial prolifère dans tout le pays.

ที่มาของปาท่องโก๋คนไทย

วันนี้เกร็ดความรู้มีที่มาของปาท่องโก๋คนไทย มาฝากกัน...

ประเทศจีนราวปี พ.ศ. 297 “ใจก๊วย” เป็นผู้สำเร็จราชการแทนเจ้าชิวั่งตี่ มีหน้าที่คอยกราบทูลแนะนำสิ่งต่าง ๆ ถวาย ได้รับหนังสือลับจากกองทัพตาด ให้กราบทูลแนะนำกษัตริย์ให้ยอมแพ้แก่ตาดจะปูนบำเหน็จให้ ด้วยความโลภใจก๊วยจึงทำตาม

กองทัพตาดจึงเข้าเมืองได้ เณรเทศพระเจ้าพระเจ้าชิวังตี่ออกนอกประเทศ แล้วแต่งตั้งใจก๊วยเป็นกษัตริย์ขูดรีดจากประชาชนกังฟู(ขุนพลของพระเจ้าชิวั่งตี่)จึงรวบรวมผู้คนยกทัพเข้าตีเมืองหลวงได้ ครั้นกังฟูสิ้นชีวิตลง ชาวจีนระลึกถึงคุณงามความดี พร้อมใจสร้างศาลเจ้าเพื่อสักการะบูชา พร้อมกับรูปปั้นใจก๊วยไว้หน้าประตูศาลเจ้า

ทุกวันที่ชาวจีนไปสักการะในศาลเจ้าของกังฟู จะเขกศรีษะรูปปั้นใจก๊วยทุกคนนานเข้ารูปปั้นหดเหลือแค่คอ เพื่อลงโทษให้สาสมจึงได้คิดทำขนมใช้แป้งปั้นเป็นตัวใจก๊วยไม่มีคอ ทอดน้ำมันกำลังเดือด ขนมชื่อ" อิ้วใจก๊วย" (ใจก๊วยถูกทอดในน้ำมัน)

เมื่อขนมชนิดนี้เข้าในสมัยรัชกาลที่ 6 ใหม่ ๆ มีซิ้มแก่ ๆ หาบขนมนี้มาขายพร้อมกับปาท่องโก๋(มีลักษณะคล้ายซาลาเปา แต่มีงาโรยหน้า) ปากก็ร้องขายขนมปาท่องโก๋

คนไทยซื้อขนมอิ้วใจก๊วยมารับประทาน โดยคิดว่าชื่อปาท่องโก๋เลยเรียกขนมชนิดนี้ว่า "ปาท่องโก๋" ติดปากมาจนทุกวันนี้

นี่ก็คือที่มาของ “ปาท่องโก๋” ที่ทานกันเป็นประจำ.